Sait Faik Abasıyanık'tan...

Ben bir acayip oldum. Gözüm kimseyi görmüyor, kimsenin kapımı çalmasını istemiyorum.

Franz Kafka kadar yalnızım...

 “Gerçekten o kadar yalnız mısınız?” diye sordum. Kafka başını sallayıp onayladı. “Kaspar Hauser kadar mı?” Kafka güldü ve yanıt verdi: “Daha da kötü. Ben… Franz Kafka kadar yalnızım.” 

Edip Cansever'den...

Gitmek… Durmadan gitmek... Ne ölümünü bilsinler ne yaşadığını...

Oğuz Atay'dan...

Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.

Stefan Zweig

“İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız.”

Oğuz ATAY'dan...

Seni görmek istiyordum kısacası. İnsan görmekle bile bazı şeylerin ağırlığına dayanabilir, avunabilir, hayal kurmaya devam edebilir.

Sabahattin Ali'den...

 

Güneşli bir günde veya kalabalık bir gecede geçtiğini sanıyorsun, ama geçmiyor esasında. Alışıyorsun zamanla. Asla bitmiyor.

Aziz Nesin'den...

Stefan Zweig'den...

Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, Kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiç bir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.. Duracak, görecek, hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla… Satranç 

Özgür Bacaksız'dan...

Bazen kendimi buldum onda
Bazen kendimi kaybettim
Sorularım ve cevaplarım hep onaydı
Kimseyle paylaşamadığım mutluluğumdu o benim 
Sadece benimdi
Adı yalnızlıktı...

İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman...

Ben Ruhi Bey Nasılım ?

Ben Ruhi Bey, mutlu olan Ruhi Bey
Ölümü gömdüm geliyorum
Edip Cansever

Ferit Edgü'den...

Yolcu, bir gün yolunu yitirirsen, artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine...

Tezer Özlü-Yaşamın Ucuna Yolculuk

Ve bana geceler yetmiyor. Günler yetmiyor. İnsan olmak yetmiyor. Sözcükler, diller yetmiyor. Bir an balkona çıkıyorum. Güneşin Berlin yapıları gerisinde nasıl batmaya uğraştığını görüyorum. İnsanlar arabalarını park ediyor. Renkli, yeni arabalarını. Park ediyorlar ya da hareket ediyorlar. Yaşlandıkça insanlarla aramdaki uçurum büyüyor. Arabalardaki, uçaklardaki, resmi dairelerdeki, otobüslerdeki, dükkânlardaki, caddelerdeki insanlarla aramdaki uçurum. Eşyalarla da öyle. Yolculuklara dönüyorum. Kentlerden sakladığım resimlere.

Orhan Veli 'den...

Ölürüz diye mi üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayri?
Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz.

Cemil Meriç...

Çok zaman kaybettim. Çok zaman ve biraz da ümit. Yaşamak bu galiba.

Paris'te bir kitapçı *-*

Yeni bir güne uyanmak lazım...

Martı'dan...

Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz! Uçmayı öğrenebiliriz!

Richard Bach, Martı Jonathan Livingston
Görsel: Özge Abca

...

Ne tuhaf bir dünya Kimsenin işine karışmıyorum Kimseyi incitmiyorum ve Her an kendimleyim Böyle olunca herkes beni kurcalıyor F. Ferruhzad

Vincent Van Gogh...

Alice Harikalar Diyarında :)

*-*

"Kenti, ülkeyi, yolları ben seçmedim ki. Hiçbir yerde değilim. Hiçbir yerde olmayacağım. Hiçbir şeyi benimsemeyeceğim." -Tezer Özlü