Suskunluğun siyah
okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, Kendisini dış
dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiç bir zaman
yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.. Duracak, görecek,
hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan,
boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun
boşlukla… Satranç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder