Bazen Yalnızlık İyidir...

Bazen yalnız kalmak istiyorum. Telefonumu kapatayım, netten falan da kimse ulaşamasın bana. Zira zaman zaman böyle de yapıyorum.

Sıkılıyorum bazen. Alışkanlıklarımdan, kendimden, çevremden, okuldan,derslerden...Bir süre hiç bir şeyle ilgilenmeyesim geliyor. Sadece iç sesimi duyabileyim ona anlatayım hissettiklerimi,düşüncelerimi. Yargılamadan, sözümü kesmeden dinlesin beni. O dinledikçe ben hafifleyeyim, içimde biriktirdiklerimi döküvereyim önüne...

Akşama doğru yağmur yağsın mesela. Sağanak yağsın hem de. Çıkayım tek başıma sokağa. Şemsiye de almayayım yanıma. Islansın saçlarım, yağmur yıkasın yüzümü.Haykırayım doyasıya söyleyip isteyipte söyleyemediklerimi. Varsın deli desinler bana umursamayayım artık kimin ne dediğini.Çeksem içime mis gibi yağmur kokusunu, toprak kokusunu.

Ya da kar olsun dışarıda ve soğuğa aldırış etmeden çıkayım dışarıya ve ellerimle dokunsam kar tanelerine ellerimi hissedemeyecek duruma gelene kadar...Umrumda olmasın hiçbir şey sadece ve sadece o anın tadını çıkarayım.

Kendi kendimle baş başa kalıp geleceği düşünmek ve sürekli yaptığım planlar arasında bocalamak yerine an'ı yaşamaya karar verdim sonunda. Aslında hep böyle düşünüyorum ama yaşamıma uygulayamıyorum galiba. Bundan sonra yarın için endişelenip bugünümü de kaçırmak istemiyorum. Her anın,  her günün, her saatin ,her mevsimin tadına varmak istiyorum. Her yaşadığım anın hem de acısıyla,tatlısıyla.
Üç dört gündür yalnızım mesela.Arkadaşlarım memleketlerinde , bazılarının da sınavları var yani yalnızım ben de. Ama diyorum ya bazen öyle tatlı geliyor ki yalnızlık. Bol bol kitap okuyorum, uyuyorum vicdanım rahat bir şekilde. Çalışmam gereken dersler de yok çünkü tatildeyim sonunda. Ne istersem onu yapıyorum yani. Bu yüzden bazen yalnızlık çok ama çok iyidir!