“Güzel şeyler de var bu hayatta, siz bir ağaca 

bakınca ne görüyorsunuz bilmiyorum ama ben 

vefa görüyorum, gülümseyişler, çoğalışlar, 

güvenişler, toprakla can arasinda uzayıp giden 

bir köprü görüyorum örneğin, bu hayatta güzel 

şeyler oluyor, sizin göremediğiniz zamanlarda

ben hafızama kaydediyorum tüm olup biteni.

reddettiklerinize bakınca ne çok şey kaçırdığınıza 

hayıflanıyorum sizin için. yanılgılar bize neler 

öğretiyor anlatamam, ama ödünç aldığımız 

zamanlardan çalmayı hiç istemem, hatta ben 

ödünç şeyleri hiç sevmem, belki bu yüzden 

sevdiğim hiçbir şey benim olsun istemedim. 

sahip olmak gibi tutkular edinmedim. ben

kendimi bile sahiplenemem. güneşi, yıldızları,

kuşları, çiçekleri… hatta sevinçlerimi koy bir 

tarafa, acılarımı bile sahiplenemem ben. bu 

yüzden sevdiklerim uzağımda kaldıkça onları 

daha çok sevebileceğime inandım hayatım 

boyunca, şimdi sevmenin ne zor olduğunu ve 

hayatımı bu zorluklar uğruna feda ettiğimi 

görüyorum, ben dünyaya yanlışlıkla gelmedim 

ama yaşamayı doğru yerden anlamadığıma 

eminim, şimdi soruyorum bu kadar güzelliğin 

arasinda bu biçimsiz kınklıkğımı nereye 

bırakayım. bu hayatta çok güzel şeyler oluyor. 

ve hiçbiri bana benzemiyor.. “