Kendime kızdım bugün. Ne kadar boş şeyler uğruna üzüldüğüm birer birer geldi aklıma.Zaman zaman başıma üşüşen gereksiz yere beni üzen durumlara dur diyemediğimi fark ettim
Güya anı yaşamaya, gelecek için yaptığım planlar arasında boğulmamaya karar vermiştim. Nedense eyleme geçiremiyorum bu düşündüklerimi.
Hissizleşiyorum bazen. Ağlamak istiyorum ağlayamıyorum, gülmek istiyorum gülemiyorum. Kendimden çok şey beklediğim için mi bilemiyorum.Her yerde olmak isteyen ben her şeyi yapabilmek istiyorum aynı zamanda...
Hayatımda hala bir hedefin olmadığını veya yapmak istediklerimi yapabilecek cesareti kendimde bulamayışımı düşünüyorum zaman zaman. Dirençsiz oluyorum; pes ediyorum belki de yolun başında ama bir başlasam yapacaklarımın gerisinin çorap söküğü gibi geleceğini de biliyorum aslında.
Hayat, yaşamak çok güzel evet ama oldukça karışık ve sürekli oyunlar oynuyor bizlere...Ne olursa olsun yaşamaya devam ediyoruz etmek de zorundayız. Ayrıntılara takılıp boş ve saçma sapan konulara üzülmek de istemiyorum bu yüzden.Hayat rüzgarına karşı dimdik durabilmek istiyorum her zaman...
Bugün kendime kızmamın sebebi kendi güçsüzlüğüme ve boş şeylere üzülmem zaten. Çevremde olan birinin başına gelen felaketlere karşılık benim güçsüzlüğüm Onun başına gelenler ne kadar da üzücü, sarsızı, sınayıcı...Ben diyorum dayanabilir miydim ki bu kadar acıya ? Güçlü olabilir miydim? Üzüldüğüm, sıkıldığım konular ne kadar basitleşti gözümde. Kendime kızdım bugün evet insanlar neler yaşıyor, ne acılara dayanıyorlar ama ben yaşadığım hayatın güzelliğinin farkına varamıyorum zaman zaman. Bunun için yakınlarımın üzücü olaylar mı yaşaması gerekiyor. Hayatımızın kıymetini bilerek yaşasak dünyamız daha aydınlık olmaz mı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder