Ayna...

Şu hayatta en özendiğim insanlardan birisi de Saim Orhan. Yani nam-ı diğer Ayna Programının sunucusu. Nedenine gelince;

Küçükken bilim çocuk dergilerini okurdum hep, orada dünyanın bir ucuna giden belgeselcilerin, araştırmacıların çektikleri fotoğraflar olurdu bol bol. Amazon ormanlarında mı dersiniz, kutuplarda mı, çöllerde mi, dünyanın her yerinden fotoğraflar olurdu hem de.O zamanlar ben de hayal kurardım hep, Oralara gidebilmeyi, görebilmeyi, gezebilmeyi çok isterdim. Kendi çapımda küçük bir belgesel çekerdim belki de kim bilir :)

Gel zaman git zaman büyüdük tabi. Hayallerim de geçen zamanda büyümeye davam etti. Türkiye de bir çok il gezme fırsatı yakalamakla birlikte hala yurt dışına çıkamamış bulunmaktayım maalesef. O yüzden de hep çeşitli ülkelere gidenlere, elinde fotoğraf makinesi, sırtında çantasıyla dolaşan gezginci tiplere acayip derecede özenirim. Farklı kültürler tanımak, farklı insanlarla tanışmak eminim çok ama çok güzel bir histir, tecrübedir. Ufkunuzu da geliştirir, yaşama bakış açınız değişir belki de.

Ama hala gidemedim madem yurt dışına en azından ülkeleri tanıtan, farklı kültürleri evimize taşıyan programları izlemeyi tercih ediyorum ben de. Bunlardan birisi ve başlıcası da "Ayna". Pazar sabahı bana en mutluluk veren , zevk veren şeylerden birisi Ayna'yı izlemek...Her defasında iç geçirip, keşke Saim Orhan'ın yerinde ben olsaydım düşüncesi içimi kemirse de büyük zevk alıyorum izlerken hem de  yeni şeyler öğreniyorum.

Çok mu hayalperestim bilmiyorum ya da herkes bunu ister gibime geliyor ama sırtımda çantam, boynumda fotoğraf makinem ülkeleri gezebilmeyi çok isterdim. Hatta hayatım bundan ibaret olsun. Savrulayım bir ülkeden bir ülkeye. Fotoğraf çekeyim bol bol, yeni yeni diller öğreneyim. Her şeyi ardımda bırakıp yeni yelkenlere ufuk açayım. Ailemi, arkadaşlarımı da yanımda götürebilsem hele değmeyin keyfime. İzlemesi bile zevkliyken o anları yaşaması kim bilir nasıl zevklidir. Bu yüzden teşekkürler "Ayna".