Açık pembe tonlarında dizimin hafif üstünde bir elbise ve onun üstüne de ince kahverengiye yakın bir hırka giymiş olsam ve şirin babetlerimle Ayvalığın o taşlı dar sokaklarında yorulurcasına akşama kadar yürüsem.Mevsimlerden sonbahar olsa...Kulağımda en sevdiğim şarkının melodileri ve kafamda binbir türlü düşünceyle nereye varacağını bilmediğim yollara kaptırsam kendimi. Deniz kokusunu , balık kokusunu içime çeke çeke , hafif üşüyerek , hafif çekinerek tek başıma iç sesimin beni sürüklediği yerlere gitsem...Maviye boyanmış, iki katlı , pencereleri çiçeklerle çevrilmiş o sevimli evi her gördüğümde o evde ben oturmalıydım düşüncesi aklıma gelse binince kez...Dostlarımı , ailemi ne kadar çok özlediğim aklıma gelse de yine de özgürlüğümün tadını çıkarsam doyasıya. Daha sonra karnım acıkınca ara sokaklardan birindeki balık restaurantlarından birinde karnımı doyursam. Güneşin batışını izleyip , yakamozun keyfini çıkarsam. Fotoğraf çeksem bol bol.
Bir anda olsa büyümenin , yaşamın getirdiği sıkıntıları unutsam ve hayallerimle yirmi yıla sığdırdığım mutlu anılarımla ve daha nice yapmak istediklerimin düşüncesiyle başbaşa kalsam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder