Kişisel gelişim kitaplarını okumayı oldum olası sevmem ben. Hep başlarım okumaya , biraz okuduktan sonra hiçbir faydası yok bana deyip koyarım kitaplığımın en arka köşesine...
Okurken aslında ne de güzel şeyler yazıyor diye düşünürüm. Hayallerinin peşinden git , istediğin ve sevdiğin mesleği yap , sevdiğin bölümde oku , şöyle ol böyle ol. Hiç inandırıcı gelmez bunlar bana. Tabi bir tarafım inanmak ister . Hayallerinin peşinden gitmeyi, sevdiği bölümde okumayı , sevdiği mesleği icra etmeyi kim istemez bu devirde.
Ama bunları uygulamak o kadar da basit olmuyor işte. Ya çok paran olacak ki bunları yapmayı göze alabilesin ya da paran olmasa bile arkanda ailenin büyük bir desteği olacak ya da gerçekten çok yetenekli olacaksın ki kendini gösterebilesin , zirveye ulaşabilesin.
Çekip gitmek , ben şunu yapmak bunu yapmak istiyorum deyip özgür bir şekilde karar verebilmekte hiç kolay değildir oysa. Sevdiğini , dostlarını , yakınlarını kaybettiğinde de hiç bir şey olmamış gibi hayata kaldığın yerden devam etmekte kolay değildir.. Ya da insan başına ne gelirse gelsin her zaman gülemez, çok mutluymuş gibi davranamaz ya da nebilyim her zaman pozitif yaklaşamaz olaylara...
Amacım karamsar olmak değil ama biraz daha gerçekçi yaklaşmak gerekiyor bence olaylara O yüzden mutlu olun, acı çekin, ağlayın, mutsuz olun , pozitif olun, iyimser olun , kötümser olun ama kendi içinizden ne yapmak geliyorsa nasıl yaşamak istiyorsanız öyle yaşayın. Yoksa nasıl yaşamamız gerektiği konusunda kişisel gelişim kitaplarının tavsiyelerine ihtiyacımız yok bence...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder